12 Mayıs 2011 Perşembe

Başlıksız.

Merhaba:)
Aslında bugünü, dünü falan anlatmak isterdim ama güzel birşey yok açıkçası. Hep aynı şeyler. Küsmeler, barışmalar, üzüntü, sıkıntı, mutluluk, biraz neşe..:)
Şu anda gidip coğrafya dosyamı tamamlamak yerine blog yazmamın sebebi burada kendimi rahat hissetmem, istediğim herşeyi anlatabiliyor olmam. Neyse konulara geçeyim ben.
Bugun Onur'la ettiğimiz sohbetteki gibi; büyümek istiyor muyum istemiyor muyum farkında değilim. Herşey çok karmaşık. Sanırım benim yaşımdaki herkes öyle düşünüyor, ama ben çok kafama takıyorum. Nasıl olacak yaşantım? Sandığımın aksine daha mı çok sıkıntı çekeceğim? Daha mı mutlu olacağım? Belki de şimdiki düşüncelerimden eser kalmayacak. Merak ediyorum.

Gerçekten de bazı şeyleri çok kafaya taktığımı düşünüyorum. Bazı olaylarda fazla ince olmak kötü birşey mi? Örneğin arkadaşlarımın benim için fedakarlık yapması beni çok etkiliyor. Kendimi çok mahçup hissediyorum, biraz da kötü. Hemen karşılık vermeliymişim gibi, ama onlar da öyle düşünüyorlar mı acaba..
Bir de eskiden daha iyi niyetliydim -veya daha enayi?- işte bunu bilemiyorum. Belki arkadaşlarımla aram daha iyiydi, neden değişme ihtiyacı duydum bilmiyorum. Beni buna zorlayan insanlar var açıkçası. Bana ''bana böyle davranırsan görürsün işte yapacağımı'' der gibi yapan insanlar. Ama sanırım onları boşvermek gerekiyor. Düşünüyorum bu konuyu uzun süredir, nasıl olmalıyım...?


Neyse.
Artık nedenini bilmesem de derslerden de iyice soğudum. Rahat olmak istiyorum bir süreliğine herkes gibi. Bir yandan da yüksek almak için -hevessizce- çırpınıyorum. Anneme söz vermiştim 1. dönem, o 2'leri kafana takma, 2. dönem takdir alacağım diye. O da bu şartla kabul etmişti. Fakat şimdi durumum ne mi? 1. dönemden daha beter! Nedenini bilmiyorum. Burcumun özelliğinden olabilir, birşeyi gerçekten istemessem ne olursa olsun yapamıyorum.
Çok boş geliyor.
Anlamsız.
Sanki iyi bir üniversite okumak için çırpınan ben değilmişim.
Bir yandan da annemi üzmek istemiyorum:/
Off bazen de çok çok çalışmak istiyorum. Bütün notlarımı düzeltmek. Şimdiye kadarki boşvermişliğimi yok etmek.. Ve artık çok geç olduğunu düşününce bütün şevkim gidiyor.
''Seneye düzelteceğim!'' sözünü bir kez daha veriyorum kendime..
''SENEYE DÜZELTECEĞİM!''

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder