"Kitab-ı Mukaddes'in boş sayfalarına yazılmış isim ve tarihler kadar barizdi." Kelimeleri anlamlarını çığlık atıyordu resmen.. Okunması gerekiyordu. Okunacaktı. Eline aldığında gözlerinin kayıverdiği o anlamsız gibi görünen fakat içinde dünya kadar anlam barındıran kelimeler, heceler, harfler.. Hepsi onun için yazılmıştı titrek ellerle ve boşuna değildi bunca çaba. Düşüncelerini allak bullak edecek, belki de hayatını değiştirecek olan bu yazıları okumakta direnmesi pek de haksız sayılmazdı. Uyarılmıştı önceden. Nedenini kendisi bile bilmese de, inanıyordu o yazıyı okumanın başına bir şeyler getireceğini -belki bir bela!- fakat gözleri ve elleri ona itaat etmiyorlardı. O uzaklaşmaya çalıştıkça elleri kağıda dokunmak için can atıyordu. Durdurmaya çalışıyordu onları, kızıyordu onlara. Sonra da gözleri kayıyordu o gizemli harflere. Okumak! Bu kadar zor olmamalı. Ne kaybedeceksin ki, aptal! İnanma onlara, sadece birkaç damla mürekkep bu işte!
Hayır olmaz.. Ellerini ve gözlerini itaat etmeye zorlamaya çalıştı..
-ONU AÇ VE OKU ARTIK!
Merak duygusu baskın geliyordu. Gelirdi de. Tehlikeli bir şeyler başlamaya başlamıştı.
Ellerine itaat etti.
Sonra gözlerine.
Ölümlü yazıyı okurken heyecandan hızlı hızlı çarpan kalbini boğazında hissediyordu.
Boğazında hissettiği tek şeyin o olmasını diledi sonra.

***