İşte benim en eski dostlarım. 4 yaşından beri tanıdığım, hala birbirimizi ilk günkü gibi değil, gün geçtikçe daha çok sevdiğimiz kişiler. Onları kuzen gibi seviyorum aslında. Akraba gibi. Çoğu kuzenimden bile daha yakınlar bana. Onlarla her zaman çok eğleniriz. Tabi üzüldüğümüz, beraber ağladığımız, beraber güldüğümüz, çılgınca eğlendiğimiz günler oldu.. Hep kalmaya giderim, gece sabaha kadar beklemeyi vaadedip 2'de mışıl mışıl uyuyor oluruz:D sabah da kalkıp playstation oynarız kahvaltı yapmadan.. Günlerce kalabilirim onlarda, onlar da bizde:)
Tabii yaptığımız onlarca dergiyi ve ŞeLeNi gösterilerini unutamam asla.. Herkese dergi yapmışızdır; annemize babamıza, teyzemize, kendimize, öğretici dergiler, ve tabi ki Michael'a.:)
O da bizim ortak noktamız: Michael. Zaten onlar beni tanıştırdı o mükemmel insanla. Bu yüzden minnettarım onlara:) Bana ilk kez Thriller'ı izlettiklerinde korkup odadan kaçmıştım, onlar da karınları ağrıyana kadar gülmüşlerdi :D
Şeleni programında çok eğlenirdik, şarkılar söyler, danslar eder, kendi uydurduğumuz komik hikayeleri söylerdik..... O zamanları da özlemedim değil açıkçası :))
Sonra karaoke yaparız güzel(!) sesimizle.
Anneleri de muhteşem bir kadın, annemin en yakın arkadaşı. Hamileymiş şimdi duyunca çok mutlu oldum:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder